وبلاگم رو میخونم
لبخند می زنم... :)
انگاری منم یادم نباشه، خدا حرفام رو یادشه... :)
چه قدر خوبه که تو هستی
خوبه که وبلاگی داشتم، یادم میاد گذشته م رو
یادم میاد که مسئله تنهایی همیشه برام پررنگ بوده،
تو یکی از نوشته هام دیدم به تنهایی انسان اشاره کردم
برام جالب بود که اون موقع هم به این فکر میکردم :)
تا الان که دارم با نگاه روان درمانی وجودی درباره مسئله تنهایی آشنا میشم،
تا بعد که نمیدونم چی میشه :)
چه قدر خوبه که تو هستی خدا.
